Co tu robić kiedy ma się tyyyyyyyle wolnego czasu?

Dziwne to takie. 

Cisza. Nie musisz nic budować z klocków, malować, rysować, skakać co 5 minut na trampolinie, nikt nie chce jeść, pic ani siusiu. Jednym słowem jest cicho i nawet ptaki zamilkły. Kurde. Dziwnie mi. Jakoś po prawie 3,5 roku ciągłego obcowania z własnym dzieckiem te chwile bez niego wydają mi się takie wybrakowane. Puste. Pozbawione sensu. Wiem, że to dopiero 2 dzień i się muszę przyzwyczaić, ale mimo wszystko jest mi mega dziwnie.

Mimiś w przedszkolu na razie będzie spędzał czas od 9 do 14. Póki nie pracuje uważam, że mu wystarczy. Tak powinnam się cieszyć, że moje dziecko biegnie do przedszkola jak na skrzydłach i mało się nie zabije na schodach, ale ja czuje się porzucona, kiedy muszę go złapać żeby dał mi buziaka na pożegnanie bo on w momencie jak widzi dzieci to o mnie zapomina. Czuje się autentycznie porzucona przez własne dziecko!

A dzisiaj z tego dobrobytu czasu wolnego przez ostatnią godzinę zdarzyłam już posprzątać dom, jedno pranie zebrać i złożyć drugie uprać i powiesić i zrobiłam sobie przerwę. Rozłożyłam kocyk wzięłam laptopa i się opalam. Serio. Wypatruje tych zapowiadanych burz. I chyba nic z tego bo termometr już pokazuje 29 stopni i chyba nie zamierza przystopować. Dobrze, że wieje chociaż miły wiaterek to raźniej. Potem w końcu skończę te spodenki dla Mimiśka bo wczoraj kupiłam porządną nic do maszyny w końcu i przydałoby się zszyć te gatki bo nie zapowiada się, że szybko wyciągnę z szafy tę wypasiona jesienna garderobę, która wciąż uzupełniam.

Tak czy siak jutro mam w planie koszenie bo takie dziwne chwaty porosły i trzeba się ustrojstwa pozbyć. Trawa niet, ale chwasty tak. 

A w przyszłym tygodniu muszę powstawiać buty i sukienki na alledrogo bo mi miejsce tylko zajmują, a może coś nowego za te kasę kupię.