Ech...

Właśnie pije gorącą herbatkę z cytryną. W ramach przerwy na sprzątnie. 

Niby człowiek pucował dom tuż przed świętami czyli raptem 2 tygodnie temu, a dzisiaj odkrywam coraz to nowe siedliska niewidomoczego. No i u mnie sprzątanie nie obywa się bez przestawiania. Wiem chore to, ale jakoś tak zawsze zaczynam od zrobienia jeszcze większego bałaganu, a potem klnę na czym świat stoi jak mogłam być taka głupia, a jak skończę to jestem z siebie dumna. Ot babska logika.

Boże w ile miejsc w małym domu niespełna czterolatek może poupychać swoje zabawki???? Chyba nigdy nie przestanę znajdywać autek, ludzików lego, zwierzaków i innych skarbów w najmniej oczekiwanych miejscach.

I choinka mi się okropnie zaczęła sypać. Całe szczęście, że jutro tuż po wizycie księdza będę mogła moim mężczyznom kazać rozebrać ją. Starczy tego dobrego. W końcu święta, święta i po świętach. Jeszcze mi po nich zostały 2 bombonierki heheh, ale dzielnie ich nie tykam.

Muszę pamiętać, że muszę dzisiaj wyprasować obrus i go wywietrzyć na jutro.

I u nas śniegu nie ma. Na zachodzie klęski żywiołowe ogłaszają, pługi ponoć nie nadążają, a u nas piździ jak nie wiem co (-7 mamy aktualnie), a śniegu ani widu, ani słychu. W dodatku Mążah utknął w stolicy bo w nocy ma transport do miasta wojewódzkiego. Kombinowanie szefostwa. Od tego jest kuźwa krajówka, a nie im frachty zabierają, jakby mieli zbankrutować, jakby samochód 180 km na pusto przejechał. Także Mężah będzie jutro rano.

 I Mimiś dzisiaj pierwszy raz zostawał w przedszkolu z płaczem. Nie wiem czemu. Pewnie przez te wszystkie dni wolne się na maxa rozstroił. Ja też miałam łzy w oczach. W pierwszej chwili chciałam zabrać go z powrotem, ale pomyślałam, że to byłby koniec przedszkola, bo jakbym raz się poddała to moje dziecko już na zawsze zapamiętałoby, że jak zrobi histerie to zabieram go. Kurcze nie rozumiem? Z szatni na górę do sali biegł z radością, pod drzwiami dał mi buziaka, ja jemu, a jak otworzyliśmy drzwi to on w ryk ni z tego ni z owego. Zgłupiałam na maxa. 

Nie wiem, poczekam na rozwój sytuacji.

 A na koniec ostatnie teksty Mimiśka tak na rozweselenie atmosefery

 Tata szykuje się w trasę. Podchodzi Mimiś i mówi:

- Zaraz się rozpłaczę.

Tata pyta:

- Czemu?

- Bo jedziesz – Mimiś

Po chwili zaczyna ciągnąc mnie z rękę (pomagam M. się pakować) i jęczy:

- Choć się ze mną pobawić.

- Synu, jak skończę pomagać tacie i tata pojedzie to się pobawimy – tłumaczę Synowi próbując uwolnić rękę.

Na co Mimiś odwraca się do M. i pyta z wyrzutem:

- To kiedy Ty w końcu pojedziesz?

 5 minut później od powyższej sytuacji.

Mimisiek kręci się w kółko i nagle krzyczy:

- Tata, tata dom się przechyla, ratuj!

Na co M. nie przerywając pakowania:

- Misiek zakręć się w drugą stronę to się wyprostuje.

I coś z wczorajszego wieczornego oglądania bajki:

Ściszyłam na chwilę telewizor bo coś dziwnego usłyszałam , na co nie zadowolony Mimisiek:

- Daj głos

- Ja nie pies – odpowiadam

- Daj głos – dobitniej powtarza Mimiś

To ja mu jeszcze raz:

- Ja nie jestem pies.

- No to włącz w końcu głos jak masz pilot No! – dobitnie wyraża swoje niezadowolenie Syn