Coś i nic

Właśnie skończyliśmy kolację i Mimiśka wyniosło do zabawek, a ja mam chwile dla siebie przy kubku ciepłej herbatki, zanim przystąpimy do wieczornych rytuałów.

Nie wiem jak u Was, ale dla mnie to niemal świętość i odstępstwa od nich występują baaaaaardzo rzadko i tylko w specyficznych sytuacjach. Uważam, że dzięki temu już o godzinie 20 mam prawie fajrant bo Mimiś jest już w łóżku i jeszcze kończy jakieś zabawy ( ale się z łózka nie rusza) i nieco po 20.30 smacznie śpi do minimum 7 rano. A ja nie muszę tracić nerwów na zaganianie dziecka spać bo moje dziecko nie wie, że istnieje jakikolwiek inny scenariusz na wieczór :D No i mam pewność, że Mimisiek do przedszkola się wysypia, bo jednak minimum 11 h ciurkiem śpi.

A właśnie a propo spania to sąsiadka- pomoc w naszym przedszkolu opowiadała mi historię z dnia wcześniej. Otóż 5 letni chłopiec bawił się i im nagle zniknął. Z sali nie wychodził, w toalecie go nie ma, o mało panie  nie zwariowały. U końcu "zaginiony" został zlokalizowany w plastikowym domku, gdzie to ucinał sobie drzemkę. Po 1.5 kiedy wstał na pytanie przedszkolanki o powód drzemki ( bo jednak pięciolatek zasypiający w biały dzień w przedszkolu to trochę dziwne) odpowiedział, że wczoraj grał długo na komputerze.... Zdębiałam. Daje słowo. Mimiś ma prawie 4 latka, a ja nie odczuwam potrzeby nauczenia go obsługiwania pilota od TV. Wiem byłoby wygodniej, ale on nie musi. To ja decyduje o bajkach, a nie on. Tak samo jest z kompem, tabletem czy telefonem. Moje dziecko mam książki, zabawki i malowanki. Na technologie przyjdzie czas i dostanie swoje własne, ale pewnie nie wcześniej niż jako 6 -7 latek. Na razie przygody może mieć wspinając się do swojego domku na podwórku czy odkrywając ze mną brzeg rzeki, czy okoliczne wioski w przyczepce rowerowej, 

Może dziwna matka ze mnie, ale takie mam podejście.

No. To o czym ja miałam.

Aha kupiłam nową patelnię do naleśników i pojemnik na chleb bo Mężah kazał mi sobie coś kupić i podzielił się dodatkowymi funduszami. Się mój mąż zdziwi, ale na zakupy ubraniowe lubię z nim chodzić bo jest dobrym doradca i ma gust. Jak idę sama zwykle nic mi się nie podoba. 

No i Mimiś wydebił ode mnie nowe autko. Zwykle mówię nie, ale jak popatrzyłam na niego i pomyślałam, że mam jeszcze nadplanowa kasę to stwierdziłam, że co mi tam. radość dziecka jest bezcenna. To nic, że przy sprzątaniu będę klnęła (rzecz jasna tylko w myślach bo raczej wolałabym aby Mimiś jak najpóźniej nauczył się tego typu słownictwa) ile tego barachła ma mój syn. A za dwa miesiące urodziny i dojdzie następne.

No i czekam na pewna książkę i jak widzę te egzemplarze u Was dziewczyny to zła jestem, że ja nie mam i czytać nie mogę, ale muszę się uzbroić w cierpliwość i wytrwać przez weekend hehe Nie wiem jak to przetrwam.

 Ok. Czas na herbatkę się właśnie skończył. Czas pogonić Mimiśka do sprzątania i zbierać się do kąpieli. Więc zmykam.