Kiedy kilometry się nie liczą czyli magia spotkania

Kiedy dostałam długa i treściwą wiadomość na e-maila nawet przez chwilę nie miałam wątpliwości.

Ba. Ja, wróg fejsbuka nawet założyłam sobie konto aby uczestniczyć w pogaduszkach super tajnej grupy spiskowej. Bo spisek był zacny, a jego organizatorka to kobieta niemal cyborg. Bo tyle ogarnąć przy dwójce dzieci, pracy zawodowej to trzeba być naprawdę wielkim.

Niemniej udało się. W ostatniej też chwili Mężah zdecydował się, że jedziemy wszyscy. Nie powiem, że ucieszyła mnie opcja nie tuczenia się pociągami, autobusami czy innymi środkami lokomocji. W końcu jak szaleć to szaleć no nie. A co, że przed nami było 560 km. Wystarczyło wstać o 4 zapakować sękacza i resztę dupereli do auta, a potem tylko odpowiednio wpakować śpiącego Mimiśka, który w momencie ruszania obudził się i pojechać. Ile razy ja słyszałam, że tak daleko... No generalnie wiem, że tutaj u mnie niemal koniec świata jest, ale to nie powód żeby nie zapakować dupek i jechać... tam gdzie jest jego początek hehe szczególnie z takiej okazji i do takiej osóbki.
Nigdy nie byłam fanką spotkań blogowych czy w ogóle spotkań z internetu. Ale tym razem było inaczej, Nie miałam wątpliwości i rzeczywiście okazało się, że dziewczyny są wspaniałe. Stokrocia i jej rodzinka, Red_Sonia ze swoją, Angel Oscuro z rodzinka, którzy wpadli 3 minuty przed głównym gościem. Jaki był nerw jak ze Stokrocią zgadywałyśmy czy to Asia czy nie. I wreszcie Klarka Mrozek - dla mnie jedna z najbardziej niesamowitych blogerek..
I w końcu ten moment. Pokój numer 4.  Szampan, tort, kwiaty i ten wielki uśmiech Asi i jej ogromne oczyska. A potem to już było tak że nie da się tego opisać słowami. Dzieciaki jak i my dorośli natychmiast się zaprzyjaźniły i zabaw nie było końca. I kto mówi, że z dziećmi nie można jak wszystko można.
Ach... i teraz zostały wspomnienia i żal, że tak krótko i walizka do rozpakowania haha

A Mimiś się dzisiaj rano zapytał kiedy znowu pojedziemy do Krakowa?
Jak widać podróże mu nie straszne hehe


------------------------------------------

A w miedzy-drodze do domu zajechaliśmy jeszcze do chrześniaczki na urodziny. Jeden z prezentów sprawił ogromną radość dzieciakom. Cieszę się, że wyjechaliśmy od nich po zmroku bo ubranie Mimiśka przypominało tęczę hehe bo dzieciaki malowały farbami domek z tektury i miały tak nieziemska frajdę, że żal było im zabraniać.Cóż tam ciuchy.

Do domu zawitaliśmy o 22.31
To był magiczny weekend


P.S. Wiecie, że weszłam na fejsbuka i jakoś tak dziwnie mi się zrobiło. Brakuje mi tych planów, pytań i w ogóle wszystkiego. Szkoda, że już po.



P.S.2. Zaraz powysyłam zdjęcia

.